Ik heb, zei men mij, een papieren hoofd.
Dan kan ik het, gewis, wel thuis laten,
maar het staat zo mooi bij mijn vlezen hoedje.
Wat wordt gedaan, is nooit meer niet te doen.
Dus wil ik, als ik bijvoorbeeld met u kijk of we
ze zien wimperen, het eens af kunnen zetten.
Want wat komt er steeds weer van? Geritsel.
Zal mij daarbij begeleiden (zo gek ben ik ook) op
vuisttrompet, dijentrommel en ribfluwelen vleugels.
Zou daar ineens mee weg kunnen komen.
Men vindt, zo wijs, dat snedig en gewiekst
en (o, ben ik dat) laat schaar en lijmpot spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten