Om niets te vergeten

Neem met slaaphanden het uitzicht
op het volle. Een blinde muur bijv.

of een open veld. Neem schroeven
om de zon op de vloer te houden,

Pritt om de wind in het papier
te bewaren. Een koperen naamplaatje

nog, met krulletters, omdat je wel
moet weten wie daarbinnen zo

bladerdeeg gelukkig is: jij – met losse
pols om na te laten wat je wilde.

Bergen zand tot aan de brievenbus –
daar begint het. Ja, een mens moet

heel wat schrijven, heel wat slapen,
heel wat achterlaten, heel wat –