Iemand die de weg kent, zich geeft
in het bochtige en gaat – verdwenen
op de plek om in te wachten
voor torenspits, gevels, gevels, stoplicht –
die heeft het goed gedaan.
Eerst was er niets om de stad in op te bergen.
Uiteindelijk was er ergens nog een karton.
Het etiket op de zijkant bijt: melktanden.
Daar kan dan nog wel bij,
hoe we van niets en nergens weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten