maandag 12 december 2011

Pareidolia

Een vogelstem heeft de stemvogel.
Wat hij vergeet te zeggen, prevelt
vanonder zijn spekzolen vandaan
als hij door het grasland tsjilpt.

Zwarte vogels ziet hij, omdat hij
ze hoort (al spreekt de kraai
een slecht soort Nederlands – iets
tussen gestamel en zwijgen in).

Van de vogelschrik houdt de vogel,
die alle vogels voor familie houdt.
Takgelijkend vindt hij, dat hij
het meest op een gedecoreerde lijkt.

Een walnootmening herbergt hij,
een schaalstok en een goudvisgeheugen.
Hij heeft een kraaiengezicht, maar
zijn stem hoort het ganse volk.

1 opmerking: